بیشتر از اصل مساله مرگ حاج داوود، کیفیت خبر دادن
به پسرش ناگهان برای ما مسأله شد. هرکس خبر فوت ناگهانی حاج
داوود را می شنید، قبل از هر چیزی می گفت: وای بیچاره ممل، بعد از بیست سال داره
از امریکا میادکه بابا شو ببینه.
حاج داوود شصت سال را
راحت داشت. اما مردنی نبود.کاملآ قبراق و سر پا بود. اهل ورزش وکوهنوردی وراهپیمایی طولانی بود و البته در عین حال سیگار
زیاد. به
هرحال خبر فوتش غیرمنتظره بودکه همه را در بهت و ناباوری فرو برد.
اولین کار به قول حمید
این بود که
